sürekli aynı çocuk espirilerini yaptığımdan beri içimde bir boşluk var.mesela ne zaman istanbul'a gitmeye niyet etsem niyet eylesem içimden lamba yandı is oldu, tabak düştü tan dedi, annem bana bul dedi bilmecesini hatırlayor, mega hafıza tekniklerinin mega unutma (tartışmasız sinema tarihinin en kötü saçlı kadını) diye bir teknik gerçekten icad edilmiş olsa asla iş yapamayacağını düşünüyorum.
annem kahvaltımızı yaparken 'dengesiz bir insansın zerrin özer gibi uçlarda yaşıyosun' dedi.cevap vermedim.annemdir dedim 'ama en azından onun gibi kahkaha atmadığın için şükrediyorum'* diyerek sözlerini sonlandırdı o an bir anlık bir öfke yaşadım daha sonra sabah sabah henüz patlamamış olan afyonumu patlattığı için gülümseyerek ona teşekkür ettim.iyki varsın anne dedim.zaten en olmadık şeylere sinirlenen bu dengesiz çocuğu senden başka yeryüzündeki hiç bir anne bağrına basamazdı evlat diye dedim.ve bir maceramın daha sonuna geldim.
*yaklaşık 1 haftadır alf gülüşümle cengiz eniştem dahil bir çok insanın sinirlerinin gevşemesine sebep olduğum için tüm sevdiklerimden özür dilerim.
2 yorum:
simdi farkina vardim, seni gormeyeli bir sene oldu.
senin krtın ulaşmasa da ben artık kart atarsan 10 sayfa mektup yazarım kuralını çiğneyip sanırım sana mektup yazıcam eda.hello afrika hello londra.
Yorum Gönder