engel olamadım annemin babasının ölümünü izlemesine.ağlayamadı.uzun zamandır ağlamamıştı.bu ağlamama ritüelne devam etti sessizce, titredi.kolanyalı bir son öpücük verdim dedeme.suni tenefüs yap dedi zeynep.çoktan ölmüştü.yine de yaptım.
film gibi yavaş yavaş göbeğinin kalp masajıyla inip kalkmasını görmek üzerimde hiç bi his uyandırmadı.zor anlardı.içimden çıkıp dışardan bakıyor gibi.temiz bi kadın değil zeynep.iki camlı odaya götürelim dedik.önce süpürmek gerekti odayı.annemi çıkardım odadan.üzerindekileri kesmemiz gerekti.uzun zamandır ağzının şekli açık gibi durduğundan çenesini bağlamak çok zor oldu.atacan hep yardım etti.ev alma komşu al sözü doğru olabilir.ikinci kez gördüm oysa onu.
babanemde kürekle toprak attığımda büyümüş hissetmiştim.şimdi çenesini bağlamam sanırım yaşlı yaptı beni.bunları sadece bu hisleri unutmamak için buraya yazıyorum.kahraman olmak için yapmadım.zaten bu bloğu okuyan tüm dostlarım bergenvari biri olduğumu bilmekteydiler.'her canlı ölümü tadacaktır' sözü çok acımasız gibi görünmüştü kimin sözü bilmiyorum.
kuzenim soner mesaj gönderdi benjamin'den bi söz yazmış modern insanın ölümü kabul etmemesiyle ilgili.gülümsedim.türk modenleşmesinde ölümü unutmak ancak mezarlıklardaki bu yazıların kaldırılmasıyla mümkün olur diye düşündüm.memento mori*:ölümlü olduğunu hatırla demekti sanırım.şu an yazdığım her şeyi uyduruyor olabilirim.
*Sofinin dünyasını okuduğum günler yüzünden yaptığım açıklamalar için özür dilerim
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder