my manic and i

aslolan aşktır.eskiden yürü de ense tıraşını görelim denilirdi artık öyle bir konuşma biçimi yok.ve asla da olmayacak.bir iki gereksiz geveze belki dile getirecek.ve hepimiz,birbirimize bu gün cuma enseni kapa espirisini bir kere daha yapmadan ölüp gideceğiz ne yazık ki.uuu çok karamsar bi iç konuşma oldu bu.bu gün tanık olduğum gündelik hayat garipliği ise bir cami hocasının vefat etmiş kişi için söylenilen selanın sonunda 'allah rahmet eyleye' dememesiydi.eskişehir odunpazarı evlendirme dairesinde evlenmek en büyük hayalim ama asla o mıntıkada ölmek istemem.kaba bi camii hocasına asla tahammül edemem,ölü olduğumda bile.